പഴയ ഒരു കഥയാണ്.
എന്‍സൈക്ലോപീടിയ പുസ്തകങ്ങള്‍ വില്‍ക്കുന്ന ഒരു കമ്പനി സെയില്‍സ് ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കായി ഉദ്യോഗസ്ഥരെ നിയമിക്കാന്‍ അപേക്ഷ ക്ഷണിച്ചു. ഒരുപാടു പേര് അപേക്ഷിച്ചു. കമ്പനി ഇന്റര്‍വ്യൂ നടത്തി. കുറെ പേരെ സെലക്റ്റ് ചെയ്തു. അക്കൂട്ടത്തില്‍ സെലക്റ്റ് ചെയ്യാതിരുന്ന ഒരു ഉദ്യോഗാര്‍ഥി വീട്ടില്‍ പോകാന്‍ തയ്യാറായില്ല. അദ്ദേഹത്തിനു വിക്ക് ഉള്ളത് കൊണ്ടായിരുന്നു സെലക്റ്റ് ചെയ്യാതിരുന്നത്. പക്ഷെ തന്നെ സെലക്റ്റ് ചെയ്യണമെന്നും സെയില്‍സില്‍ നല്ല പരിചയമുണ്ട് എന്നും പറഞ്ഞു കക്ഷി കുത്തിയിരുപ്പ് തുടങ്ങി. ഒടുക്കം ശല്യം സഹിക്കാന്‍ വയ്യാതെ കക്ഷിയെ ജോലിയ്ക്ക് നിയമിച്ചു.
ആദ്യ ദിവസം സെയില്‍സിനായി പോയ ടീമില്‍ എല്ലാവരും രണ്ടോ മൂന്നോ പുസ്തകങ്ങള്‍ മാത്രം വിറ്റപ്പോള്‍ നമ്മുടെ വിക്കുള്ള സെയില്‍സ്മാന്‍ നാല് പുസ്തകം വിറ്റു.
പിറ്റേന്ന് എല്ലാവരും നാലെണ്ണം വിറ്റപ്പോള്‍ ഇദ്ദേഹം അഞ്ചെണ്ണം വിറ്റു.
അടുത്ത ദിവസം എല്ലാവരും അഞ്ചെണ്ണം വിറ്റപ്പോള്‍ കക്ഷി എട്ടെണ്ണം വിറ്റു.
കമ്പനി മാനേജര്‍ എല്ലാവരെയും വിളിച്ചു വരുത്തി. ചോദിച്ചു. ആര്‍ക്കും വ്യക്തമായ ഒരു ഉത്തരം നല്‍കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. വിക്കുള്ള ചങ്ങാതിയോട്‌ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പുള്ളിയ്ക്കും കാരണം അറിയില്ല. സാധാരണ എല്ലാവരും വില്‍ക്കുന്ന പോലെയാണ് ഞാനും വില്‍ക്കുന്നത് എന്നായിരുന്നു മറുപടി.
അടുത്ത ദിവസവും മറ്റുള്ളവരേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ പുസ്തകങ്ങള്‍ ഇദ്ദേഹം തന്നെ വിറ്റു.
മാനേജര്‍ കുപിതനായി. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഇതിന്‍റെ ഗുട്ടന്‍സ് കണ്ടുപിടിക്കാനായി അദ്ദേഹം മറ്റു സെയില്‍സ്മാന്‍ മാരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
പിറ്റേന്ന് വിക്കുള്ള സെയില്‍സ്മാന്‍ സെയില്‍സിനായി പോയപ്പോള്‍ ഒരാള്‍ കൂടെ പോയി.
ഒരു വീട്ടില്‍ ചെന്നു . കോളിംഗ് ബെല്‍ അടിച്ചു. പുറത്ത് വന്ന വീട്ടുടമസ്ഥനോടു കക്ഷി പറഞ്ഞു. "ഹ..ഹ...ഹലോ...ഗ.ഗുഡ്...ഗുഡ് മോണിംഗ്...സ...സര്‍..."
"എന്ത് വേണം?..."
"എ....എ...എന്റെ പേര് ര...രവി...ഞാന്‍ എന്‍...എന്‍...എന്‍സൈ...ക...ക...ക്ളോ...പീടിയ വില്‍ക്കാന്‍ വന്നതാ..."
"ഇവിടെയൊന്നും വേണ്ട......"
"അ...അ...അങ്ങനെ പ...പ...പറയരുത് സാര്‍...വ...വ....വേണമെങ്കില്‍ ഞാന്‍ വ...വ....വായിച്ചു ക....ക...കേള്‍പ്പിക്കാം..."
"അയ്യോ....ഒരെണ്ണം തന്നിട്ട് പൊയ്ക്കോ...."
Sunday, January 30, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
കൊള്ളാം.....ആശംസകള്‍...!!
nice.....
Post a Comment