© എനിക്കല്ലാത്ത ഒരു കഥയാണിത്.
അന്തരിച്ച എന്‍റെ ഒരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞത്....ചിരിയ്ക്ക് മരണമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് കഥ ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഒരു സുഹൃത്തും തിരുവനന്തപുരത്തെ അട്ടക്കുളങ്ങരയിലൂടെ തേരാപ്പാരാ നടക്കുകയാണ്. കൈയില്‍ നയാ പൈസയില്ല. വയറിനറിയില്ലല്ലോ പൈസയില്ലാത്ത വിവരം. അത് സമയാസമയത്തിനു സിഗ്നല് കൊടുക്കും. ആശ്വസിപ്പിക്കാണോ അവഗണിക്കാനോ പറ്റാത്തത് കൊണ്ട് ബുഹാരി ഹോട്ടലിനു മുന്‍പിലൂടെ പോയി മട്ടന്‍ വേവിച്ചതിന്‍റെ മണം കുറച്ചു വാങ്ങി വിശപ്പടക്കാം എന്നതാണ് ലക്‌ഷ്യം.
ഒരു നിമിഷം...
തിരുവനന്തപുരത്തെ ആദ്യ കാല ഹോട്ടലുകളില്‍ ഒന്നാണ് ബുഹാരി. 24 മണിക്കൂര്‍ തുറന്നിരിക്കും. മട്ടനാണ് പ്രധാന വിഭവം. ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണും പല വിധ മീന്‍ വറുത്തതും ചിക്കന്‍ വറുത്തതും വിവിധ ബിരിയാണികളും സ്പെഷ്യലായി ബിരിയാണി ചായയും കിട്ടുമെങ്കിലും മട്ടനാണ് ഹൈലൈറ്റ്.
അങ്ങനെ വെറും മണത്തിനു വേണ്ടി നടക്കുന്നതിനിടയില്‍....ദാ....ഒരു പത്ത് രൂപ! നിലത്തു കിടക്കുകയാണ്. രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ചു ചാടി വീണു.
വഴിയില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയത് വയറിലേക്ക്. രണ്ടാള്‍ക്കും അക്കാര്യത്തില്‍ എതിരഭിപ്രായമില്ല. പക്ഷെ പത്ത് രൂപയ്ക്ക് എന്ത് കിട്ടും?
തല്‍ക്കാലം രണ്ടു ചായ കുടിയ്ക്കാം. അത്രയെന്കിലുമാകുമല്ലോ....
രണ്ടാളും ബുഹാരിയിലേക്ക് നടന്നു.ചായ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ചുറ്റും മട്ടന്‍, ചിക്കന്‍ മസാലകളും, ഫ്രൈകളും, കറികളും ചാപ്സുകളും, റോസ്റ്റ്കളും, ബിരിയാണികളും പ്ലേറ്റ് പ്ലേറ്റ് കണക്കിന് വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
രണ്ടാളും വായില്‍ നിറഞ്ഞ വിശപ്പുവെള്ളം കുടിച്ചു വറ്റിക്കുന്നതിനിടെ ചായ വന്നു.
വിശപ്പിന്‍റെ ആധിക്യം കാരണമാകണം, ഇദ്ദേഹം കിട്ടിയ ചായ ഒറ്റ വലിയ്ക്ക്‌ കുടിച്ചു. പക്ഷെ ചായ കുടിച്ചാല്‍ വിശപ്പ്‌ മാറില്ല എന്നറിയാവുന്ന കൂട്ടുകാരന്‍ പതുക്കെ സിപ്പ് ചെയ്തു സിപ്പ് ചെയ്തു ചായ കുടിയ്ക്കുകയാണ്.
പെട്ടെന്ന് ചെറിയ കുട്ടികള്‍ വാശി പിടിച്ചു കരയുന്നത് പോലെയൊരു ശബ്ദം.....
"ങ്ങീ....................... "
"എന്താടാ...." ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന കൂട്ടുകാരന്‍ കഴിഞ്ഞവനോടു ചോദിച്ചു.
കടിച്ചു പറച്ച കോഴിക്കഷണങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ തിന്നാന്‍ പോലും മെനക്കെടാതെ പ്ലേറ്റിന്‍റെ സൈഡില്‍ വാരിക്കൂട്ടി വെക്കുന്ന ഒരുത്തനെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും കൂട്ടുകാരന്‍റെ വക....
"ങ്ങീ.........ചിക്കന്‍ തിന്നണ്ടത് അങ്ങനല്ല.......ങ്ങീ..............."
അന്തരിച്ച എന്‍റെ ഒരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞത്....ചിരിയ്ക്ക് മരണമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് കഥ ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഒരു സുഹൃത്തും തിരുവനന്തപുരത്തെ അട്ടക്കുളങ്ങരയിലൂടെ തേരാപ്പാരാ നടക്കുകയാണ്. കൈയില്‍ നയാ പൈസയില്ല. വയറിനറിയില്ലല്ലോ പൈസയില്ലാത്ത വിവരം. അത് സമയാസമയത്തിനു സിഗ്നല് കൊടുക്കും. ആശ്വസിപ്പിക്കാണോ അവഗണിക്കാനോ പറ്റാത്തത് കൊണ്ട് ബുഹാരി ഹോട്ടലിനു മുന്‍പിലൂടെ പോയി മട്ടന്‍ വേവിച്ചതിന്‍റെ മണം കുറച്ചു വാങ്ങി വിശപ്പടക്കാം എന്നതാണ് ലക്‌ഷ്യം.
ഒരു നിമിഷം...
തിരുവനന്തപുരത്തെ ആദ്യ കാല ഹോട്ടലുകളില്‍ ഒന്നാണ് ബുഹാരി. 24 മണിക്കൂര്‍ തുറന്നിരിക്കും. മട്ടനാണ് പ്രധാന വിഭവം. ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണും പല വിധ മീന്‍ വറുത്തതും ചിക്കന്‍ വറുത്തതും വിവിധ ബിരിയാണികളും സ്പെഷ്യലായി ബിരിയാണി ചായയും കിട്ടുമെങ്കിലും മട്ടനാണ് ഹൈലൈറ്റ്.
അങ്ങനെ വെറും മണത്തിനു വേണ്ടി നടക്കുന്നതിനിടയില്‍....ദാ....ഒരു പത്ത് രൂപ! നിലത്തു കിടക്കുകയാണ്. രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ചു ചാടി വീണു.
വഴിയില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയത് വയറിലേക്ക്. രണ്ടാള്‍ക്കും അക്കാര്യത്തില്‍ എതിരഭിപ്രായമില്ല. പക്ഷെ പത്ത് രൂപയ്ക്ക് എന്ത് കിട്ടും?
തല്‍ക്കാലം രണ്ടു ചായ കുടിയ്ക്കാം. അത്രയെന്കിലുമാകുമല്ലോ....
രണ്ടാളും ബുഹാരിയിലേക്ക് നടന്നു.ചായ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ചുറ്റും മട്ടന്‍, ചിക്കന്‍ മസാലകളും, ഫ്രൈകളും, കറികളും ചാപ്സുകളും, റോസ്റ്റ്കളും, ബിരിയാണികളും പ്ലേറ്റ് പ്ലേറ്റ് കണക്കിന് വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
രണ്ടാളും വായില്‍ നിറഞ്ഞ വിശപ്പുവെള്ളം കുടിച്ചു വറ്റിക്കുന്നതിനിടെ ചായ വന്നു.
വിശപ്പിന്‍റെ ആധിക്യം കാരണമാകണം, ഇദ്ദേഹം കിട്ടിയ ചായ ഒറ്റ വലിയ്ക്ക്‌ കുടിച്ചു. പക്ഷെ ചായ കുടിച്ചാല്‍ വിശപ്പ്‌ മാറില്ല എന്നറിയാവുന്ന കൂട്ടുകാരന്‍ പതുക്കെ സിപ്പ് ചെയ്തു സിപ്പ് ചെയ്തു ചായ കുടിയ്ക്കുകയാണ്.
പെട്ടെന്ന് ചെറിയ കുട്ടികള്‍ വാശി പിടിച്ചു കരയുന്നത് പോലെയൊരു ശബ്ദം.....
"ങ്ങീ....................... "
"എന്താടാ...." ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന കൂട്ടുകാരന്‍ കഴിഞ്ഞവനോടു ചോദിച്ചു.
കടിച്ചു പറച്ച കോഴിക്കഷണങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ തിന്നാന്‍ പോലും മെനക്കെടാതെ പ്ലേറ്റിന്‍റെ സൈഡില്‍ വാരിക്കൂട്ടി വെക്കുന്ന ഒരുത്തനെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും കൂട്ടുകാരന്‍റെ വക....
"ങ്ങീ.........ചിക്കന്‍ തിന്നണ്ടത് അങ്ങനല്ല.......ങ്ങീ..............."
0 comments:
Post a Comment